Najem sezonowy, gdy jest wykonywany w sposób zorganizowany i ciągły może być uznany za prowadzenie działalności gospodarczej. W takim przypadku można wybrać rozliczanie uzyskanych kwot na zasadach ogólnych,ryczałtem lub kartą podatkową.
Najem może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT) lub jako odrębne źródło przychodów, tzw. najem prywatny (art. 10 ust. 1 pkt 6 tej stawy). Istotne jest więc rozdzielenie tych dwóch źródeł przychodu.
Wynajem prywatny należy odróżnić od zbliżonych w swojej formie i zakresie usług hotelarskich, które traktowane są jako wykonywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wynajem w sezonie wakacyjnym np. dziewięciu pokoi, to w istocie szereg cyklicznych, powtarzalnych okresowo, w sposób zorganizowany i ciągły czynności, podejmowanych w celach zarobkowych, zawierających elementy definicji działalności gospodarczej (zob. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 28 lutego 2013 r. nr ITPB1/415-1312/12/PSZ).
Stanowi to niejednokrotnie przyczynę sporów podatników z urzędami skarbowymi. Sądy administracyjne przyjmują jednak linię interpretacyjną prezentowaną przez organy podatkowe.
Opodatkowanie dochodów
Dochody uzyskane z tytułu najmu osoby fizyczne mogą rozliczać podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych według progresywnej skali PIT, czyli według stawki 18 % i 32%, zarówno w przypadku, gdy najem jest prowadzony w formie działalności gospodarczej, jak również gdy ma charakter pobierania pożytków cywilnych z rzeczy (tzw. najem prywatny).
Nie jest to jedyna możliwa metoda uiszczania zobowiązania do urzędu skarbowego, gdyż istnieje prawo do wyboru innej formy rozliczania PIT. Podatnicy mogą wybrać sposób rozliczania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach jednolitej 19% stawki.
Z kolei świadczone sezonowo czynności udostępniania lokali o charakterze mieszkalnym stanowiących majątek własny (tzw. najem prywatny) mogą być opodatkowane na zasadach ogólnych (według stawki 18 % i 32%) lub ryczałtem ewidencjonowanym (według stawki 8,5%).
Zwolnienie agroturystyki
Działalności w zakresie agroturystyki nie można zakwalifikować jako działalności rolniczej, czyli nie objętej ustawą o PIT. W konsekwencji do takich dochodów mają zastosowanie zasady określone w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Istnieje jednak możliwość uniknięcia rozliczania z urzędem skarbowym zysków z agroturystyki stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 43 ustawy o PIT. Na tej podstawie wolne od podatku dochodowego są dochody uzyskane z tytułu wynajmu pokoi gościnnych, w budynkach mieszkalnych położonych na terenach wiejskich w gospodarstwie rolnym, osobom przebywającym na wypoczynku oraz dochody uzyskane z tytułu wyżywienia tych osób, jeżeli liczba wynajmowanych pokoi nie przekracza 5.
Rozliczenie ryczałtem
Ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne reguluje rozliczenie przychodów m.in. uzyskanych z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej (i nie są kwalifikowane jako usługi hotelowe). W takim przypadku stawka wynosi 8,5%.
Reguluje też rozliczenie uzyskanych przychodów m.in. ze świadczenia usług związanych z zakwaterowaniem (PKWiU dział 55). Ryczałt od takich przychodów wynosi 17% i traktowany jest jako płacony przez przedsiębiorcę.
NSA w wyroku z 7 stycznia 2011 r. (sygn. akt II FSK 1560/09) uznał, że ani sezonowa działalność ani brak wykonania przez przedsiębiorcę osobiście jakichkolwiek czynności nie stoi na przeszkodzie uznaniu wykonywanych czynności za działalność gospodarczą.
W wyroku z 12 lutego 2009 r. (sygn. akt I SA/Gd 697/08) WSA w Gdańsku uznał, że działalność skarżącego w zakresie udostępniania domku letniskowego nie cechowało zorganizowanie i ciągłość działania, skoro poza zawarciem umowy najmu nie podejmował żadnych innych czynności związanych z obsługą osób wynajmujących sezonowo ten domek. Ze stanowiskiem tym nie zgodził się NSA, który stwierdził, że działalność wypełniała definicję działalności gospodarczej, w tym przypadku polegającej na świadczeniu usług najmu obiektów noclegowych turystyki oraz innych miejsc krótkotrwałego zakwaterowania, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (mieszczące się w grupowaniu PKWiU 55.1 i 55.2). Oznacza to, że powinno się opodatkować takie przychody stawką 17% jako świadczenie usług noclegowych turystyki oraz innych miejsc krótkotrwałego zakwaterowania (PKWiU grupa 55.2). Po ponownym rozpoznaniu sprawy WSA w Gdańsku orzekł w myśl wskazówek NSA (wyrok z 2 marca 2011 r. sygn. akt I SA/Gd 92/11).
Comments are closed.